Cisza, która panowała wczoraj na historycznych terenach warszawskiego getta, przypominała moment przed burzą, gdy wiatr na chwilę słabnie, by za chwilę wybuchnąć z całą potęgą. Tak jak przed 77 laty, na ulicach było zupełnie pusto. Jednak w powietrzu czuć było napięcie. Zdawało się, że za chwilę rozlegną się pierwsze strzały. W takiej atmosferze milczącego skupienia w imieniu Prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego strażnicy miejscy złożyli wieńce w miejscach upamiętniających pierwsze w Europie powstanie przeciwko hitlerowskim okupantom.
W tym roku obchody wyglądały zupełnie inaczej. Ze względu na ograniczenia związane z epidemią konieczne było ograniczenie uroczystości do złożenia wieńców w miejscach bohatersko przelanej żydowskiej krwi. Strażnicy, którzy składali wieńce przy Pomniku Getta, Pomniku Umschlagplatz, Kopcu Anielewicza i w innych miejscach, musieli zachować od siebie bezpieczny dystans. Chłodny, wiosenny wiatr kołysał główkami żółtych żonkili, które jak duchy dawnych mieszkańców getta w milczeniu przyglądały się uroczystości.
Obchody rocznicy wybuchu powstania w warszawskim getcie co roku przyciągają tłumy. Biorą w nich udział delegacje państwowe, zagraniczne, samorządowe i religijne. Uroczystościom od dawna towarzyszy akcja „Łączy nas pamięć”, podczas której rozdawane są papierowe żonkile mające przypominać o bohaterstwie żydowskich mieszkańców stolicy. Co roku biorą w niej udział funkcjonariusze Straży Miejskiej m. st. Warszawy. Pełnią wartę honorową w miejscach pamięci, asystują w składaniu wieńców.
Powstanie w warszawskim getcie było pierwszym zorganizowanym zbrojnym zrywem przeciwko niemieckim okupantom. Jego inicjatorami byli członkowie dwóch organizacji zbrojnych, które działały na terenie getta – Żydowskiej Organizacji Bojowej i Żydowskiego Związku Wojskowego. Łącznie przeciwko 5000 żołnierzy niemieckich, łotewskich, litewskich, ukraińskich (wg. szacunków AK) do walki stanęło 1200 – 1500 bardzo słabo uzbrojonych bojowników żydowskich. Efekt tego zrywu był nietrudny do przewidzenia, ale mimo tragicznych skutków pokazał bohaterstwo warszawskich Żydów.
Nie walczyli o wolność – walczyli o godną śmierć.
